احمد شاملو

کوره‌ها سرد شدن...سبزه‌ها زرد شدن...خنده‌ها درد شدن از دل بیشه ، غروب ، چهچه سار و قناری نمیاد دیگه از شهر سرود تک‌سواری نمیاد... دیگه مهتاب نمیاد ، کرم شب‌تاب نمیاد شبا شب نیس دیگه ، یخ‌دون غمه عنکبوتای سیا شب تو هوا تار می‌تنه... دلا از غصه سیاس...آخه پس خونه‌ی خورشید کجاس؟... قفله ؟ وازش می‌کنیم...قهره ؟ نازش می کنیم می‌کشیم منت شو...می خریم همت شو... مگه زوره؟... به خدا هیچ‌کی به تاریکی شب تن نمی‌ده موش کورم که میگن دشمن نوره ، به تیغ تاریکی گردن نمیده... دیگه دل مثل قدیم عاشق و شیدا نمی‌شه تو کتابم دیگه اون‌جور چیزا پیدا نمی شه... " احمد شاملو "